Idea uniwersytetu trzeciego wieku

Uwertura, czyli o idei uniwersytetu trzeciego wieku

Jedną z charakterystycznych cech społeczeństwa końca XX i początku XXI wieku jest starzenie się ludności. Zwiększająca się długość życia ludzi, tym samym wzrost liczby osób w wieku starszym, zmniejszający się przyrost naturalny, to znaczące zjawiska demograficzne naszych czasów, które będą się nasilały i wymagały rozwiązań.

Badania z zakresu nauk społecznych wykazały, że wsparcie materialne jak i pomoc materialna nie wystarczą dla zapewnienia osobom w starszym wieku odpowiedniej jakości życia.

Gwałtowne przemiany naukowe i techniczne powodują, iż starzejący się człowiek jest wobec nich często bezradny i zagubiony. Dlatego istotną rzeczą jest, by ludzie w tym wieku mieli, jeżeli tylko chcą, ciągły dostęp do wiedzy, mogli aktualizować swoją wiedzę i mogli wykazywać się aktywnością w zmieniającej się rzeczywistości, żeby realizowali swoje pasje, marzenia, ćwiczyli ciało i umysł i rozwijali się w sferze duchowej.

Dlatego też wyszliśmy naprzeciw tym potrzebom i powołaliśmy

Oławski Uniwersytet Trzeciego Wieku

W wyniku starań o włączenie ludzi starszych do systemu kształcenia ustawicznego powołano w 1973 roku we Francji przy Uniwersytecie w Tuluzie placówkę dydaktyczną dla tych osób nazwaną Uniwersytetem Trzeciego Wieku. W niedługim czasie na terenie całej Europy i poza nią zaczęły powstawać podobne placówki.

Pierwszy Uniwersytet Trzeciego Wieku w Polsce powstał w roku 1975 w Warszawie. Obecnie na terenie naszego kraju funkcjonuje ponad 300 takich placówek.

Zarówno liczba UTW w kraju, jak i z roku na rok wzrastająca liczba słuchaczy, świadczy o celowości istnienia tych placówek. W Polsce istnieją trzy typy Uniwersytetów Trzeciego Wieku.

Pierwszy, reprezentowany jest przez placówki stanowiące integralną część wyższej uczelni, kierowany najczęściej przez pełnomocnika rektora danej uczelni. Drugi typ stanowią uniwersytety luźno związane z wyższą uczelnią, powołane przez stowarzyszenia, a trzeci, uniwersytety powstałe przy Bibliotekach, Ośrodkach Pomocy Społecznej lub Ośrodkach Kultury –jako zadanie własne – podobny do naszego.

Uczestnictwo w zajęciach Uniwersytetu pozwala na zaspokojenie zainteresowań poznawczych, na zrozumienie i lepsze funkcjonowanie w ciągle zmieniającej się rzeczywistości, poznanie nowych osób zbliżonych wiekiem, o podobnych zainteresowaniach i problemach, nawiązanie znajomości czy nawet przyjaźni, co na pewno przeciwdziała samotności osób starszych. Udział w zajęciach Uniwersytetu Trzeciego Wieku, przyjęcie na siebie obowiązków słuchacza, konieczność wyboru określonej formy zajęć, planowanie własnego czasu powoduje, że człowiek czuje się bardziej potrzebny, odczuwa sens swojego istnienia.

Uczestnictwo w UTW pełni również funkcję rewalidacyjną. Zainteresowanie nowo poznanymi zjawiskami, zdobytymi wiadomościami pozwala jednostce na mobilizację zarówno psychiczną jak i fizyczną i wzrost jej aktywności życiowej.

Pragniemy, aby Uniwersytetu Trzeciego Wieku – UTW – znaczył:

U – uśmiech i radość

T – twórczość i pomysłowość

W – wytrwałość i wiek bez granic